Katalog księgozbioru
Bibliografia regionalna
Bibliografia Powstania Wielkopolskiego
WBPiCAK w Prasie
á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Tak naprawdę mamy tu wiwisekcję małżeństwa i relacji rodzinnych. Poznajemy dzieje związku Janiny i Macieja, obserwujemy kolejne etapy: od poznania się, przez pełne marzeń i planów małżeństwo, (...) aż po popadniecie w rutynę i oddalanie się od siebie. Potem przyglądamy się etapom żałoby i obsesyjnemu dążeniu do prawdy, by potem poznać, co tak naprawdę każdy z bohaterów “miał za uszami”.
To również opowieść ogólnie o relacjach damsko- męskich (o tym na ile znamy siebie nawzajem w związku, o tym jak się zachowujemy wobec różnych skrajnych sytuacji, jak traktujemy wzajemnie nasze prace, oczekiwania, plany i możliwości) i układach męsko-męskich (antagonistyczni zięć i teść, mąż i kochanek – działający we wspólnym celu). O stereotypach, w które jesteśmy uwikłani. O tym, że “tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” i że nasze życie, mała stabilizacja łatwo może runąć w gruzach jak domek z kart.
O ile Raną nie byłam zachwycona, tak Wyrwie stawiam plusa.
Od tej powieści trudno się oderwać. Nieistotne, czy to bardziej dramat obyczajowy czy thriller psychologiczny, różne tu są opinie. Współczesna proza często nie daje się jednoznacznie zaklasyfikować pod względem gatunkowym. Najważniejsze jest to, czy wzbudza w czytelniku emocje. Wyrwa sprawia, że ocieramy łzy i zaciskamy pięści z nerwów, oburzamy się, dziwimy, przeżywamy.
Wiem, że niektórzy są tą powieścią rozczarowani, oczekiwali czegoś innego. Mam jednak taką propozycję: tu zapomnijcie o kryminale, zapomnijcie o Chmielarzu, przeczytajcie tę powieść bez porównywania jej do czegokolwiek, skupcie się na treści samej w sobie. Spróbujcie dostrzec, co ważnego o kobietach, mężczyznach i związkach zawarł w niej autor. Kto wie, może ta proza skłoni kogoś do refleksji, zmiany postępowania i pomoże ocalić jakiś związek, rodzinę?
Oczywiście, nie jest to proza z “najwyższej półki”, pretendująca do miana ambitnej literatury, to po prostu wciągająca, psychologiczno- sensacyjna powieść, którą naprawdę dobrze się czyta. I oby tak dalej, bo właśnie takiej literatury potrzebuje większość czytelników.
całą moja recenzja: [link]
Chcąc znaleźć odpowiedź na pytanie czym jest tytułowa wyrwa, trudno jest odpowiedzieć jednoznacznie. Dla jednych będzie pustym miejscem przy stole. Dla drugich brakującym elementem w rodzinnej układance. Dla jeszcze innych, będzie raną na duszy powstająca w momencie, w którym dochodzisz do wniosku, że stoisz przed ścianą zbudowaną z bezsilności i zostajesz sam ze swoimi problemami.