Jerzy Chociłowski rusza na Bali i wprawnym okiem, nie tylko reportera, ale także świadomego XX-wiecznych zmian etnografa, rejestruje stan ducha Balijczyków i ich rozdarcie między tradycją a nowoczesnością. Reportaż „Bali – kwiat z ogrodu snów” (e-book w formatach epub i kindle mobi) to świetnie napisana opowieść z czasów przełomowych dla tej rajem okrzykniętej indonezyjskiej wyspy, znacznie w swojej tematyce wykraczająca poza ramy relacji z podróży.
Bali – rajska wyspa z wiecznie uśmiechniętymi ludźmi, magicznymi rytuałami, słonecznymi plażami i bogatą historią. Globalny kurort dla hipisów i podstarzałych turystów z Zachodu oraz umilających im życie rdzennych mieszkańców. Od kiedy?
Jerzy Chociłowski jedzie na Bali w latach 70. XX wieku. I już wtedy obserwuje zmiany, jakie niesie ze sobą masowa turystyka. Pisze znakomity reportaż z podróży w czasach, kiedy Bali zaczęło balansować na cienkiej linii dzielącej przeszłość od przyszłości, tradycję od nowoczesności, obyczaj od komercji; gdy musiało zdecydować, czy chce zachować swoją unikalność, czy lepiej zamknąć wszystko w bańce folkloru i sprzedać za twardą walutę. Reporter przemierza wyspę wzdłuż i wszerz. Wprawnym okiem, nie tylko reportera, ale także świadomego XX-wiecznych zmian etnografa, opisuje stan ducha Balijczyków i ich rozdarcie między tradycją a nowoczesnością. Reportaż ten nie jest ani przewodnikiem, ani zwykłą relacją z podróży, nie jest też pamiętnikiem, ani książką historyczną. To otwierająca oczy i poszerzająca horyzonty wyśmienita opowieść podróżna.

Archipelag Malajski, francuska prowincja, Afryka, Londyn - tu toczą się akcje pięciu opowieści zgromadzonych w tym tomie. Conrad kreśli w nich portrety ludzi, a mistrzowskie pióro prowadzi tak, jak nakazują reguły thrillera psychologicznego. Te opowieści to podróż - w głąb ludzkiej duszy. Po szlakach wytyczanych nie przez mapy, lecz przez miłość, zdradę, ból, walkę, strach, rozstanie, śmierć. Co jest celem tych podróży? Na to pytanie Conrad nie daje jasnej odpowiedzi.

Oto dumny radża ze Wschodniego Archipelagu, dręczony przez demony przeszłości. Oto mieniący się jego przyjaciółmi obieżyświaty, którzy krążą szkunerem między wyspami, szukając szczęścia i bogactwa. Oto chciwi handlarze kością słoniową, których działania i zaniechania prowadzą do tragedii. Oto małżeństwo wieśniaków w Bretanii, nieszczęśliwych, bo rodzą im się dzieci napiętnowane chorobą psychiczną. Oto małżeństwo z wyższych sfer londyńskich - w zaciszu ich domu rozgrywa się tragifarsa odejścia, niedoszłej zdrady, powrotu. Oto zakochani, którzy uciekli przed światem w głąb dżungli...
Na niniejszy tom składa się pięć opowiadań: - "Karain: wspomnienie", - "Placówka postępu" oraz - "Laguna" w tłumaczeniu Anieli Zagórskiej, a także - "Idioci" oraz - "Powrót" w tłumaczeniu Heleny Gay. To wydanie przygotowaliśmy na podstawie wydania Biblioteki Polskiej z 1939 roku. Nasze wydanie jest wydaniem poprawionym, z uwspółcześnioną pisownią.

„Czarownicy” Elżbiety Dzikowskiej otwierają nową serię wydawniczą pt. „Podróże z Mistrzami”, w której będą prezentowane ponadczasowe opowieści podróżne znakomitych autorów „Kontynentów”. W pierwszym tomie ruszymy razem z Mistrzynią tropem znachorów, czarowników i tego, co ukryte przed „szkiełkiem i okiem”.

„Znachorzy, czarownicy… Pierwsi leczą, drudzy mogą uczynić krzywdę – czasem wyłącznie po to się do nich przychodzi. Jednych i drugich łączy szczególne, duchowe narzędzie: magia. I to mnie zafascynowało, choć – jak się okazało – na mnie ta siła nie działała. Magia to bowiem wiara, ja zaś skłaniałam się ku wiedzy. Chciałam zrozumieć. Dlatego przez wiele lat podróżowałam tropem znachorów i czarowników przez różne kontynenty, z aparatem fotograficznym i kamerą filmową. Sama lub z Tonym Halikiem. Zrobiliśmy wspólnie film «Czarownicy», ja napisałam książkę…” - Elżbieta Dzikowska.

Nieznane zaułki i uliczki miast indyjskich, gdzie rodzą się nowe Indie. Tajemnicze klasztory Tybetu, Nepalu, Bhutanu, Mustangu i Japonii. Rozlewiska Sundarbanów. Święta, zwyczaje, dzień powszedni, ale też potrzeby i pragnienia ludów Turcji, Iranu, Gruzji, Pamiru, Chin. Wszystkie oblicza Jerozolimy – autorzy tego tomiku zabiorą nas w podróż prawdziwą. Zatem: tu opowiada się o Azji. Po raz drugi.

Nieznane zaułki i uliczki miast indyjskich, gdzie rodzą się nowe Indie. Tajemnicze klasztory Tybetu, Nepalu, Bhutanu, Mustangu i Japonii. Rozlewiska Sundarbanów. Święta, zwyczaje, dzień powszedni, ale też potrzeby i pragnienia ludów Turcji, Iranu, Gruzji, Pamiru, Chin. Wszystkie oblicza Jerozolimy – autorzy tego tomiku: podróżnicy, pisarze, reporterzy mądrzy i uważni, zabiorą Cię w podróż prawdziwą. A przede wszystkim będą kreślić swoje obrazy świata. A może światów…?
A kryterium ich doboru? Proste – liczy się opowieść.

Kontynuacja bestsellerowej serii opowieści podróżnych. W trzecim tomie swoimi ścieżkami oprowadzają nas po Azji – ogromnym i różnorodnym kontynencie – Michał Książek, Bartek Sabela, Max Cegielski, Paulina Wilk, Andrzej Meller, Krzysztof Środa i wielu, wielu innych ludzi ciekawych świata i zawsze głodnych podróży.

W tym tomie zebraliśmy opowieści publikowane w „Kontynentach” w latach 2013-2020, jedna zaś pochodzi z poprzednich „Kontynentów”, z roku 1977. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach” – liczy się opowieść.

Wyspy dalekie i bliskie, ludne i bezludne, zapamiętane i zapomniane. Pośrodku wód i pośród skał. Duchowe i bezduszne. Osobliwe – w pamięci, wyobraźni, historii. Geograficzne i wrażliwości – od Madagaskaru do Czech, od Galapagos po Syrię. Od Lampedusy po statek pełen wojennych rozbitków z Polski, niosących zarazki i pasożyty, a życzliwie przez Irańczyków przyjętych. Oto 18 poruszających wyobraźnię tekstów najlepszych polskich autorów.

Wyspa jest inna, niedostępna, oddzielna, często odległa. Życie na wyspie toczy się własnym rytmem. Ale czym jest wyspa? Czy zawsze jest otoczona wodą? Czy wyspa może się znajdować na lądzie? Zebraliśmy dla Was zbiór reportaży o wyspach – ciekawych, tajemniczych, dalekich, ale i tych duchowych. Od Madagaskaru do… Czech. Wszystkie one były publikowane w „Kontynentach” w latach 2012–2018. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach”: liczy się opowieść. Zatem – tu opowiada się o wyspach.

Afryka oglądana z perspektywy nieśpiesznego podróżnika, przemierzającego rozliczne kraje i niezmierzone przestrzenie. Chłonącego obrazy, poznającego obrzędy, zwyczaje, religie i mity. A przede wszystkim chcącego zrozumieć drugiego człowieka. Część 2. antologii tekstów z kwartalnika „Kontynenty”.

„W tej książce zebraliśmy opowieści o Afryce oglądanej z perspektywy podróżnika – nieśpiesznego przechodnia. Przemierzającego uważnie rozliczne kraje i niezmierzone przestrzenie. Chłonącego obrazy, poznającego dzieje, zwyczaje, religie, mity, obrzędy. A przede wszystkim chcącego zrozumieć drugiego człowieka.
Reportaże, proza literacka, eseje, relacje z podróży znanych polskich – współczesnych – autorów. Wszystkie były publikowane w „Kontynentach” w latach 2012–2017. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach”: liczy się opowieść.
Zatem:
Tu opowiada się o Afryce” – redaktor naczelny „Kontynentów”, Dariusz Fedor

Książka, w której przewodnikami po świecie są uczestnicy Kolosów, czyli Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów. Ebook „W stronę Kolosów” to zbiór tekstów pełnych pasji i uwielbienia dla podróży i wędrówek, przesyconych ciekawością świata i chęcią podejmowania najtrudniejszych wyzwań. Znajdziemy w nim reportaże i relacje z podróży, prozę literacką i dziennik – bo w „Kontynentach” najważniejsza jest opowieść podróżna, a nie forma literacka.

W tej książce przewodnikami po świecie są uczestnicy Kolosów, czyli Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów. Zabiorą Was, Drodzy Czytelnicy, w podróż ekstremalną – na krańce wyobraźni. Poprowadzą sobie tylko znanymi ścieżkami na niedostępne szczyty, zawiodą na szlaki Gór Skalistych, bezdroża Armenii i bagniska Szkocji. Oddadzą pod opiekę japońskich mnichów pielgrzymujących do 88 świątyń. Przeprawią przez zamarzniętą rzekę w Himalajach i nauczą układać dzień swój powszedni w bezlitosnej Antarktyce. Odsłonią przed Wami tajniki morskiej głębi i bezkresnej pustyni. Pokażą Namibię z góry, Gruzję od środka i – nowe wyspy na Bałtyku. Przeprowadzą przez kolczaste druty w kongijskiej dżungli i przez świat galleros – organizatorów walk kogutów w Gwatemali. A przede wszystkim udowodnią, że KAŻDY ma swoje czterdzieści sześć – a może pięćdziesiąt – Schodów, które MOŻE pokonać.
Reportaż, relacja z podróży, proza literacka, dziennik. A kryterium ich doboru? Proste, jak to w „Kontynentach”: liczy się opowieść.

Zatem:
Tu opowiada się o wyczynach.

Jest gdzieś wyspa zamieszkała przez poetów. I przez wieloryby - pisze niestrudzony podróżnik Grzegorz Kapla w swej najnowszej książce "Włóczęga z Archipelagu". Książce, która zabiera w podróż po wyspach Indonezji: wielkich, oczywistych, i takich, które trudno wypatrzeć nawet na najdokładniejszych mapach.

Jak poznawać kraj, który rozrzucony jest na 17 508 wyspach? Którego ludność to 146 narodów i grup etnicznych? W którym religią dominującą jest sunnicki islam, ale specjalny status państwowy mają tu i hinduizm, i buddyzm, i konfucjanizm, i protestantyzm, i katolicyzm? W którym jednego dnia można zagubić się w na wskroś nowoczesnym megamieście, a następnego - w nietkniętej przez cywilizację dżungli, wśród plemion żyjących wedle tych samych reguł od tysięcy lat? Którego historia sięga głęboko w pradzieje, a na jej kartach pojawiają się postaci legendarne, wielcy władcy, wojownicy, przybysze i najeźdźcy z Chin, Japonii, Indii, Europy? W którym mnogość zwierząt, różnorodność świata roślin, bogactwo kuchni mogą zwrócić w głowie? Jak to wszystko opowiedzieć...?

Grzegorz Kapla ma metodę na poznawanie Indonezji: na luzie, z lekką nonszalancją włóczy się po Archipelagu. Od wyspy do wyspy. Z Jawy przeskakuje na Sulawesi (zapomnijmy o jej starej, kolonialnej nazwie Celebes), z Bali płynie na Lombok, na Moluki i na wyspy, których nazwy trudno spamiętać. Snuje się po portowych dzielnicach, nurza w siarkowych wyziewach wulkanów, tapla w błocie w wioskach w dżungli. Nurkuje na rafie, wspina się skalnych ścianach pod wodospadem, by trafić do raju. Czy trafia...? Sieczą go monsunowe ulewy, tarmoszą tajfuny - a on idzie dalej: do miejsc nieznanych, zapomnianych, magicznych i do ludzi - rozmawia, poznaje, stara się jak najwięcej widzieć i rozumieć. I jak najmniej planować.

"Włóczęga z Archipelagu" Grzegorza Kapli to kolejna książka z serii Opowieści podróżne, którą Oficyna Wydawnicza Kontynenty publikuje od 2018 roku. Nie można jej przeoczyć.

Rekomendacje

Dr Paweł Cywiński, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, post-turysta.pl:

Jeżeli wybierasz się do Indonezji, a w plecaku masz miejsce tylko na jedną jedyną książkę, to zostaw w domu przewodnik turystyczny, a koniecznie zapakuj "Włóczęgę z Archipelagu". Kapla opowie Ci o podróżowaniu po indonezyjskich szlakach oraz bezdrożach o wiele ciekawiej, mądrzej i bardziej przenikliwie niż jakikolwiek bedeker. W języku indonezyjskim takie książki opisuje się magicznym słowem bagus! (czyli: znakomite!).

Dariusz Fedor, redaktor naczelny "Kontynentów":

Jest raj na ziemi. I piekło. Kapla tam był. Wierzę Kapli.

Po raz pierwszy publikowany w formie książkowej zbiór reportażowych opowieści z podróży do Indii oraz z kolejnych: do Afganistanu i Japonii, które Ryszard Kapuściński odbył w latach 1956-1957. Tom ubogacają nieznane dotąd fotografie z Indii, Japonii i Chin wykonane przez samego autora.

Reportaże zebrane w ebooku "Gorzki smak wody" były drukowane tylko raz, w "Sztandarze Młodych" w latach 1956-1958. Ryszard Kapuściński, gdy je pisał, miał 24-25 lat. Ale był też już sprawnym reporterem, uważnym obserwatorem i po prostu człowiekiem wrażliwym, ciekawym świata i ludzi.

"Gorzki smak wody" to reportaże precyzyjnie skonstruowane, napisane ze swadą. W pamięci czytającego na długo pozostają opisy rytuałów pogrzebowych w Benares, czy też relacja z Sealdah Station w Kalkucie, ogromnego dworca kolejowego przepełnionego uchodźcami krążącymi od lat między Pakistanem a Indiami. Te teksty pokazują już wyraźnie, w jaką stronę twórczość dojrzałego Kapuścińskiego będzie zmierzać. A rozmowa z człowiekiem, który własną ręką udusił tygrysa, znamionuje pióro przyszłego mistrza.
Opowieści z Afganistanu z kolei, gdzie Kapuściński znalazł się przypadkiem (miał wracać z Indii statkiem, ale Kanał Sueski był zablokowany; samolot miał międzylądowanie w Kabulu, gdzie reporter został... aresztowany, bo nie miał wizy) w swym opisie tamtejszej biurokracji zderzonej z miejscową mentalnością są nie tylko dociekliwe, ale też przezabawne.
W tekstach z Japonii poznajemy zaś Kapuścińskiego dojrzałego, który ma ambicje zaglądania pod podszewkę wydarzeń, dogłębnego poznawania kultury i procesów dziejowych, rzucania na szersze tło i tłumaczenia ich czytelnikowi.
Tokio było jedynie przystankiem Kapuścińskiego na drodze do Chin. Z Państwa Środka nie ma jednak żadnych opowieści - Kapuściński wrócił stamtąd przytłoczony totalitarnym porządkiem, dał temu wyraz dopiero w "Podróżach z Herodotem". W jego archiwum zachowało się kilka unikatowych zdjęć, które zrobił m.in. na Wielkim Murze. W "Gorzkim smaku wody" publikowane są po raz pierwszy.

Reportaże Ryszarda Kapuścińskiego z Ameryki Łacińskiej i Afryki publikowane w „Kontynentach” w latach 1971–1989 i do tej pory nie wznawiane. Opatrzone posłowiem Rene Maisner, córki Pisarza, oraz wstępem Krzysztofa Mroziewicza – publicysty, korespondenta wojennego i dyplomaty, przyjaciela Kapuścińskiego.

Rok 1971. Sławny reporter Ryszard Kapuściński niedawno wrócił do kraju. Przez ponad cztery poprzednie lata był korespondentem w rozpalonej rewolucyjną gorączką Ameryce Łacińskiej. Teraz znajduje sobie nowe miejsce: w przytulnej redakcji „Kontynentów”. Niebawem obejmie w piśmie funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Mocno się angażuje – czyta i redaguje, uczestniczy aktywnie w kolegiach i dyskusjach redakcyjnych. Koledzy wspominają, że mimo swej pozycji nie wywyższa się. Z rodzinnych przekazów wiadomo zaś, że żyje życiem „Kontynentów”, w domu to, co się dzieje w redakcji, jest jednym z głównym tematem rozmów.
Pisze. O Santo Domingo, o Chile, Kubie, Panamie, Ekwadorze, Angoli i Ugandzie; o niesprawiedliwości, głodzie, nędzy, dyktaturze, socjalistycznym wrzeniu. Pisze z pasją i erudycją. Ale temat główny zawsze jest ten sam: człowiek.
Dziś opowieści Kapuścińskiego, publikowane w „Kontynentach” w latach 1971–1989 i do tej pory nie wznawiane, można czytać dwojako: jako wnikliwy, uważny zapis wydarzeń, kreślony piórem światowej sławy korespondenta i reportera, ale też jako uszlachetnione upływem czasu, zuniwersalizowane studium ludzkiej natury i nieuchronności procesów społecznych – dzieło wrażliwego i czułego ich obserwatora – pisarza.

Olśniewające złote świątynie Birmy; tropikalne ogrody Singapuru; pracowity za dnia i szalony w nocy Hongkong; tajemnice Kantonu. Ludzie, obyczaje, mody, obrzędy, smaki. Wszystko to - w dobrym angielskim stylu - znajdziecie w książce Rudyarda Kiplinga "Listy z Birmy i Chin". Podróż z Kiplingiem - późniejszym laureatem Nagrody Nobla, autorem "Księgi dżungli" - przez Imperium, nad którym nie zachodzi słońce, to uczta literacka i szkatuła pełna inspiracji dla podróżników ciekawych świata. Ebook został na nowo opracowany na podstawie polskiego wydania z 1901 roku oraz oryginału z 1898 roku i opatrzony wyjaśniającymi kontekst przypisami.

Ta opowieść zaczyna się w Indiach Brytyjskich. Jest rok 1889. Młody i ambitny reporter pisma "The Pioneer", dwudziestoczteroletni Anglo-Indus Rudyard Kipling wyrusza w podróż dookoła świata. Trasa wiedzie od Kalkuty - w stronę wschodzącego słońca. W ciągu roku Kipling dotrze tą drogą do Anglii. Swoje spostrzeżenia wysyła do macierzystej redakcji w formie listów. A jest obserwatorem uważnym: fascynują go ludzie, ich obyczaje, kultura, stroje, religia, mody. Żaden szczegół nie umknie jego uwadze. Jak rasowy reporter wścibia nos we wszystkie sprawy - podsłuchuje rozmowy w sklepach, barach i na ulicy; tropi miejscowych bohaterów; podgląda damy w kawiarni i łaźni. W nocy zaś zapuszcza się do zakazanych rewirów miast portowych, by - obserwując upadłe kobiety - przestrzec ojców przed wysyłaniem w świat młodych synów. Podróżuje w dół bagnistych rzek, parostatkiem po chińskich wodach, pociągiem, a nawet w lektyce. Nie stroni od ocen: zachwyca się pracowitością i zmyślnością Birmańczyków i Chińczyków, kpi z angielskich wojaków, wyśmiewa ślepe naśladownictwo Zachodu. I nie jest wolny od ulegania krzywdzącym, kolonialnym stereotypom. Szuka jednak prawdy i jest w swym odkrywaniu świata szczery. A miejscami komiczny.

Kolejny tom serii "Podróże z Mistrzami". Tym razem wraz z Rudyardem Kiplingiem poznajemy Japonię końca XIX wieku. Czas to dla Kraju Kwitnącej Wiśni szczególny: żywe jeszcze prastare tradycje i obyczaje społeczeństwa feudalnego dopiero zaczynają ustępować nowym trendom idącym z Zachodu.

Ebook "Listy z Japonii" to opis jednego etapu podróży, która wiodła Kiplinga od Indii przez Birmę, Chiny, Japonię do USA i Anglii. Ich autor patrzy na świat okiem świeżym, nieskażonym stereotypami, mając za punkt odniesienia swój kraj - czyli Indie Brytyjskie. Czytając jego opowieści, wędrujemy więc z nim i przez Japonię, i przez Indie.

Kipling stoi dopiero u progu wielkiej kariery. Jego najsławniejsze dzieło, "Księgę dżungli", świat ujrzy dopiero kilka lat po "Listach...". Ale pióro dwudziestoczteroletniego reportera jest już ostre, zmysł obserwacji wyjątkowy, dar opowiadania porywający. Siedemnaście lat po tej wyprawie doceni to Komitet Noblowski, przyznając Kiplingowi nagrodę "w uznaniu przenikliwości, oryginalnej wyobraźni, śmiałych pomysłów i wybitnego talentu narracyjnego".

Polskie tłumaczenie, autorstwa Mariana Polońskiego, ukazuje się nakładem Gebethnera i Wolffa już w 1904 roku. I tu, jako ciekawostkę, warto podać, że w 1956 roku książka trafia w ręce ledwo dwudziestoczteroletniego (sic!) Ryszarda Kapuścińskiego. Ówczesny reporter "Sztandaru Młodych" szykuje się właśnie do swych pierwszych wielkich podróży na Wschód: do Indii, Chin i Japonii...

"Listy z Japonii" publikujemy na nowo, ale w tym tłumaczeniu, które czytał Kapuściński, z uwspółcześnioną polszczyzną i wzbogacone przypisami, rozjaśniającymi konteksty japońskie i indyjskie.

"Jak widać świat - z przedsionka? W najnowszym numerze "Kontynentów" oprowadzamy po światowych przedsionkach, sieniach i podróżnych wiatrołapach. Studiujemy twarze z nieznanych portretów azjatyckich Andrzeja Strumiłły - światowej sławy artysty i podróżnika.Poznajemy tajemnice Josepha Conrada, włócząc się za nim, razem z Maxem Cegielskim, po Kongo - i Ustrzykach. Uczymy się Tbilisi - z alfabetu osobistego Kingi Nettmann-Multanowskiej. Na Warmii i Mazurach odkrywamy, co ma wspólnego sosna taborska z wyprawą Kolumba, peruwiański wulkan Waynaputina (!) z polskimi "bożamękami", dziupla z Napoleonem i sterowce von Zeppelina z polaną pod Dywitami. Przenosimy się na słoneczną stronę Alp - do Słowenii. Objeżdżamy rowerami archipelagi bałtyckie, wędrujemy po Toskanii, Jordanii (z osiołkiem), Syrii, Kamczatce, Grenlandii i Afganistanie. Wyprawiamy się do Afryki - na bezkrwawe safari, ale też po to, by zgłębiać sens niepojętego dla nas zwyczaju, znanego tam jako... braterskie ubliżanie. Zagłębiamy się w świat kamiennych wojowników z Peru i w codzienność Wysp Wielkanocnych. Zaglądamy do wnętrza wydarzeń - w sponiewieranym straszliwym trzęsieniem ziemi Maroku i w państwie, które zostało zlikwidowane: Górskim Karabachu.
I ćwiczymy się w cierpliwym staniu w przedsionku."

Wirujemy ze świątobliwym Rumim i jego derwiszami. Krążymy wokół ukrytych sensów afrykańskich masek, iberyjskich krucyfiksów i pirenejskiego Anioła. Przeciskamy się przez ucho igielne Kanału Panamskiego. Nasłuchujemy światłoszelestów w Algierii. Zanurzamy się w nurt historii rodzimego miasta Ryszarda Kapuścińskiego i głębiej - w dzieje pogranicznych Górnych Łużyc. Zawracamy z zamkniętych szlaków na Wschód. Modlimy się za Ukrainę. Patrzymy na Indie piękne - przez ich kolory, i straszliwe - przez losy wystawionych na sprzedaż dziewczynek. Włóczymy się po Kostaryce, przemierzamy rowerem australijski szlak.

Lato w Hiszpanii to zapis wędrówki przez Hiszpanię - od Pirenejów aż po zachodnie krańce Półwyspu. W tej trwającej 88 dni i liczącej 2300 kilometrów wyprawie nie wyczyn jednak się liczy. Nie ma tu rekordów i wspinania się na szczyty wytrzymałości. Jest za to stricte literacki dziennik kobiety, która idzie swoją drogą. W głąb Hiszpanii - i w głąb siebie. W stronę poznania. Po drodze spotyka ludzi - dobrych i złych, zwierzęta - groźne i przyjazne. Ale towarzyszy jej - od początku do końca, zwłaszcza w chwilach zwątpienia i krańcowego zmęczenia - tylko jedna tajemnicza, dyskretna postać: Anioł.
Katarzyna Nizinkiewicz wędruje samotnie od lat. Jej trasy wiodą przez peryferia Europy, często poza szlakami, niemal zawsze po bezludziach, miejscach zapomnianych, ale jakże przez to ciekawych. Tak jest też w przypadku Lata w Hiszpanii. Czytając tę opowieść, czytelnik odkrywa nowe, nieznane oblicze Hiszpanii - tej prawdziwej, niekomercyjnej; zachwyca się - wraz z autorką, uważną obserwatorką - surowym pięknem parków naturalnych, gór, lasów, łąk nieskażonych cywilizacją.

O kim śpiewa się w argentyńskiej pampie? Jakie historie opowiada się w najmroczniejszych zakątkach Peru? Kogo można spotkać w wielkich miastach Ameryki Łacińskiej, a kogo lepiej nie spotykać w na pograniczu Gujany Francuskiej i Surinamu? Chcesz odkryć taką Amerykę? Oto 19 reportaży i relacji mistrzów podróżowania – oto dwa tylko z pozoru znane kontynenty.

O kim śpiewa się w argentyńskiej pampie? Jakie historie opowiada się w najmroczniejszych zakątkach Peru? Dokąd można dopłynąć z nurtem Amazonii? Co wspólnego ma zryw „Solidarności” z rwącą rzeką Colca w najgłębszym kanionie świata? O czym szepczą podczas swych tajemnych obrzędów Indianie – ostatni strażnicy peyotlu? Jak smakuje kawa w Kolumbii? Jak zagrzewa się do śmiertelnych starć koguty? Co pamiętają hotele w USA? Jakimi kolorami oszałamia amerykańska Północ? A jakimi duchami straszy…?
Chcesz odkryć taką Amerykę?

Najprostsza metoda podróżowania to przemieszczanie się w przestrzeni - z punkt A do punktu B. Ale przecież można też podróżować w czasie, w historii, w emocjach, w wiedzy - naukowej i tajemnej. Marek Pernal jest tym przewodnikiem, który prowadzi czytelnika przez wszystkie kręgi podróżowania. I pomaga odkrywać to, czego mapy nie pokazują, czego zwykłe bedekery nie opisują.

20 opowieści, które składają się na książkę "Zapiski uratowanego z wrzątku", to lektura pasjonująca, ale też prawdziwa wędrówka po Azji, Afryce, Ameryce i Europie. Na wytyczonych przez Pernala szlakach spotykamy mistrzów pióra, pędzla, dłuta; podziwiamy dokonania wielkich architektów i zapomnianych geniuszów; poznajemy smaki, kolory i zapachy Wschodu i Zachodu; zagłębiamy się w uliczki, place, bazary i zaułki starych miast Północy i Południa - a wszędzie czeka na nas Opowieść.